“ကံပေးတဲ့အတိုင်းပေါ့ကွာ” *** ဇနီးသည်ကား သာမန် မိန်းမသားဘဝမှ ကလေးအမေဖြစ်လာ၊ အိမ်ထောင်ဝါရင့်လာသည်နှင့်အမျှ သင်္ချာပါမောက္ခ ဖြစ်လာခဲ့လေပြီ။ ကိန်းဂဏန်းများ ပေါင်းနုတ်ရာ၌ ဒက်ခနဲ ဒက်ခနဲ စက်သေနတ်ဆွဲသလို ဝက်ဝက်ကွဲမျှ မြန်ဆန် တိကျလှပါပေ၏။ “ဝတ်စုံနှစ်စုံက ရှစ်ထောင်၊ မိုးကာ နှစ်ထောင့်ငါးရာ၊ ဖိနပ် ထောင့်ငါးရာ၊ အားလုံး သောင်းနှစ်ထောင်။ ရှင့်အရည်အချင်းသိလို့ ဈေးဖိုးထဲက စုစုပြီး ဝယ်ထားပြီးပြီ။ အခုလိုနေတာက ကျောပိုးအိတ်၊ ရှင့်သားက ဈေးထဲမှာ လက်ညှိုးထိုးပြတယ်၊ ဒါမျိုးမှတဲ့။ အကောင်းစား သောင်းကျော်မယ်၊ ကျောပိုးအိတ်ရရင် ပြည့်စုံပြီ။ အဲဒါ ရှင့်တာဝန်။ သားအကြောင်း သိတယ်မဟုတ်လား၊ သူလိုချင်တာ ရကိုရမှ၊ သူများကလေးထက် သာမှဖြစ်မှာ” ဇနီးသည် သင်္ချာ ပါမောက္ခ စကားထွက်ကြောင့် ကျွန်တော် အဖျားတက်ချင်သလို ဖြစ်သွားပါပြီ။ ကျောင်းဖွင့်ရက်ကလည်း နီးပြီ။ သားသမီးတွေ ပညာရေး ကျွန်တော်တို့လို အောက်ခြေ လူတန်းစားများ ဖင်တရော်ညှပ် ပြေးလွှားရသည့် ကျောင်းဖွင့်ရာသီ ရောက်နေပြီ။ ကျွန်တော်တို့ ငယ်ဘဝမှာတော့ ဘေးလွယ်အိတ်ကိုယ်စီ၊ ခုခေတ်မှာတော့ ကျောပိုးအိတ်၊ ဆိုက်စုံ၊ ရောင်စုံ၊ ဈေးမျိုးစုံ။ မိန်းမက မြော်မြင်ကြီးမား ကြိုတင် စီမံထား၍ တော်သေး၏။ သို့...
https://t.me/TheBookR