လေတစ်ချက်အဝေ့မှာ ချောင်းစပ်က ကြူပင်၊ ကိုင်းပင်တွေက အပြိုင်အဆိုင်ယိမ်းယိုင်သွားလိုက်ကြတာ။ရေတမာပင်ပေါ်က အရွက်ခြောက်လေးတွေကလည်း ချောင်းရေပေါ်ကို အပြေးအလွှားခုန်ချလို့။ ကျွန်တော်ကလည်း မျက်ရည်ကခပ်လွယ်လွယ်၊ လေရူးကလည်း ကျီဆယ်ဆိုပြန်တော့ ငိုချင်ရက်လက်တို့ဖြစ်တာပေါ့။ "ဟူး....." ဝေ့ဝဲစပြုလာတဲ့ မျက်ရည်ဥတွေကို မျက်တောင်နဲ့ ပုတ်ခတ်ဖယ်ရှားလိုက်ပြီး လေပူတစ်ချက်ကို အားပါပါနဲ့မှုတ်ထုတ်ပစ်လိုက်တာ၊ အင်း... နည်းနည်းပေါ့သွားသလိုတော့ရှိသား။ဒါနဲ့ပဲ ခဲလုံးတစ်လုံးကိုကောက်ယူပြီး ရေထဲကိုလှမ်းပစ်လိုက်တယ်။ ကျွန်တော် ပစ်လိုက်တဲ့ ခဲလုံးကြောင့်ထင်ရဲ့၊ ချုံပုတ်ထဲမှာ ကျက်စားနေတဲ့ ဘဲတစ်အုပ်က ထွက်လာတယ်။ ကျွန်တော်လည်း အဲဒီဘဲအုပ်ကိုပဲ စိတ်လိုလက်ရ ထိုင်ကြည့်နေလိုက်တယ်။ ဘဲမကြီးတစ်ကောင် ရေထဲကို ငုပ်,ငုပ်သွားတာကြည့်ရင်း ကျွန်တော့်မှာ စောစောက ညစ်နေတဲ့စိတ်တွေ လွင့်ပျောက်ပြီး တခစ်ခစ်နဲ့ကို ရီ(ရယ်)မိသွားတယ်။ကြည့်လေ..ဘဲတွေရေငုပ်တာတဲ့၊ ဖင်က ရေပေါ်မှာ ထောင်,ပေါ်နေပြီး ခြေနှစ်ချောင်းကလည်း ယက်ကန်ယက်ကန်ကိုဖြစ်လို့။ရီ (ရယ်)နေတုန်းရှိသေးတယ်၊ ရေထဲငုပ်သွားတဲ့ ဘဲမကြီးက နှုတ်သီးမှာ ငါးသေးသေးလေးတစ်ကောင်ကို ကိုက်ပြီး ပြန်ပ...
https://t.me/TheBookR