အဖေ ... ကျွန်တော့် ကို ညာခဲ့တာလား .. ။ ............. ကျွန်တော်ငယ်ငယ်တုန်းက အဖေ အပြင်ထွက်ပြီဆိုရင် လက်ဆွဲပြီး လိုက်နေကျ။ စပ်စုတတ်တဲ့ ဗီဇပါတော့ မသိတာမြင် လက်ညှိုးထိုးမေးတော့တာပဲ။ အဖေကလည်း ကျွန်တော် သိလိုသမျှ အကုန်ဖြေခဲ့ပါရဲ့.. ။ ဒါပေမယ့် .. အဖေ ညာခဲ့တယ်။ ...................... အပြင်မှာ နေကျဲကျဲတောက်ပူနေတယ်။ အဖေနဲ့ကျွန်တော်က ခြံထဲ အရိပ်ကောင်းတဲ့ အပင်အောက်မှာ အတူထိုင်နေကြတာပါ။ အဲဒီချိန်မှာပဲ " ပုန်းရည်ကြီးတွေ၊ အညာဇီးသီးတွေ ရမယ် " စျေးတောင်းလေးကို ထမ်းပြီး အော်ရောင်းသွားတဲ့ လူတစ်ယောက် ကျွန်တော်တို့အိမ်ရှေ့ကနေ ဖြတ်သွားတယ်။ နေကပူတဲ့အထဲ ထီးမပါ ဘာမပါဆိုတော့ ချွေးတွေ ရွှဲနေရောပဲလေ။ "ဖေဖေ၊ ဟိုလူကြီးက နေပူထဲထီးလည်းမဆောင်းဘူးနော် " " နေအပူထက် ဘဝအပူက သူ့အတွက်အရေးကြီးတာကိုး သားရဲ့ " " ဘဝအပူဟုတ်လား ဖေဖေ " " ဟုတ်တာပေါ့ သား ရယ်။ ပညာမတတ်ခဲ့တော့ သူ့ခမြာ အရိပ် မရှိရှာဘူး။ နေပူထဲ ပင်ပင်ပန်းပန်းး ရှာဖွေစားသောက်ရတာပေါ့ " " ပညာတတ်ရင် အရိပ်ရှိတာလား ဖေဖေ " " ဒါပေါ့ သားရဲ့။ ပညာတတ်တော့ အရိပ်အောက်မှာ ပန်ကာအောက် မှာ ဘောဘ်ပန်လေး ကိုင်...
https://t.me/TheBookR