Whisper of Words

ကျွန်ုပ်သည် တစ်ခါက ဟင်္သာတမြို့ပိုင် မဲဇလီကုန်းအရပ်ရှိ အိမ်တစ်အိမ်၌ တည်းခိုနေစဉ် နံနက် ၁၀ နာရီ အချိန်ခန့်တွင် မိန်းမရွယ်ရွယ်တစ်ယောက် အိမ်ရှေ့သို့ ရောက်လာ၍ အင်္ဂပူကို သိလျှင် ပြောစမ်းပါဟု ဆိုလာလေ၏။ ထိုမိန်းမမှာ အသက် ၂၅ နှစ်ကျော်မျှသာ ရှိသော်လည်း၊ ၃၀ လောက် ထင်ရသည်။ အလွန့်အလွန် ဆင်းရဲသော သတ္တဝါ ဖြစ်လေသည်။ တစ်ကိုယ်လုံးမှာလည်း လေးထည်သော အ၀တ်တို့ဖြင့် ဖြစ်ကတတ်ဆန်း ၀တ်ဆင်၍ လာ၏။ အ၀တ်လေးထည်ကား ဦးခေါင်းပေါ်၌ တင်လာသော စောင်တစ်ထည်၊ ၎င်းမှာ ဟောင်းနွမ်းကြာရှည်လေပြီ ဖြစ်သော်လည်း ဖွပ်လျှော်ခြင်းကို တစ်ခါတစ်ရံမျှ အစော်မနံရလေ။ ၎င်းနောက် ချွေးခံအင်္ကျီနှင့် အပေါ်ရင်ဖုံးအင်္ကျီတို့မှာ အညစ်ဆုံးသော ဖုတ်ရောင်ထလျက် ရှိ၏။ ထို အင်္ကျီတို့မှာ အဆိုပါ မိန်းမ၏ ကိုယ်ခန္ဓာနှင့် မခွဲမခွာရသည်မှာ ကြာရှည်လှလေပြီဖြစ်၍ အမြွာမြွာ စုတ်ပြဲနေလေပြီ။ ဤစုတ်ပြတ်ရာတို့ကိုလည်း မညီမညွတ် မလှမပသော ချုပ်ရိုးဖြင့် သီချုပ်ထားရကား ရှုံ့တွကောက်ကွေး၍ အောက်မေ့တိုင်း စိတ်ပျက်စရာကောင်းသော အကျီင်္ဖြစ်လေသသည်။ ထဘီမှာ ၎င်း၏ နဂိုအရောင်အဆင်းကို ဓာတ်ခွဲပညာဖြင့်လည်းကောင်း၊ ဗေဒင်ပညာဖြင့်လည်းကောင်း မည်သည့်နည်းနှင့်မျှ မသိနိုင်သော်လည်း ယခုကား ...

"တောင်ပိုင်း" သမီးသည် ရေအိုးစင်၌ ရေသောက်ပြီး ဖန်ထွတ်ကို အစွန်နားတွင် တင်ထားခဲ့၏။ နောက် မောင်ငယ်က ရေသောက်မည်ဟု ဖန်ခွက်ကို ကိုင်လိုက်ရာ အစွန်အနားတွင်ဖြစ်၍ ချွတ်ချော်ကာ ဖန်ခွက်ကျခွဲလေ၏။ သား။ “ဟောဗျာ၊ ဖန်ခွက်ကွဲသွားပြီ၊ ကွဲမှာပေါ့၊ မမကိုယ်က အင်မတန် ပေါ့ပေါ့ဆဆနိုင်တာ၊ ဖန်ခွက်ကို အတွင်းကျကျ နေရာရောက်အောင် မထားခဲ့ဘူး၊ ကြည့်ပါလား၊ ဒီအစွန်အဖျားကလေးမှာမှ တင်ထားခဲ့တယ်။ ဒီက ယူမယ်လို့ လုပ်ရုံရှိသေးတယ်၊ ကျသွားတာပေါ့။ မမရဲ့အပြစ်ပဲ-သိရဲ့လား” (မျက်စောင်းထိုး၍ ပြောသည်။) သမီး။“သြော်- သြော်၊ ဟုတ်ကလား၊ အဉ်း-တယ်တော်တဲ့ မောင်ကလေးပဲ၊ မင်း- ပျာလောင်ခတ်လုပ်ပြီး မိမိရရ မကိုင်လို့ ကျကွဲတာကို ငါ့ကို အပြစ်ချသလား။ ငါထားခဲ့တာ ဘာမှမဖြစ်ဘူး။ မင်းနန့်ပျာပျာလုပ်လို့ ကွဲရတာ-သိရဲ့လား။” (ထို့နောက် အလယ်ခန်းတွင်ထိုင်၍ ဆေးလိပ်သောက်ကာ နားထောင်ကြည့်ရှုနေသော အမိ ဘက်သို့လှည့်၍)“ဒီဖန်ခွက် ကွဲရတာဟာ အမေလည်း အပြစ်မကင်းဘူး။ မနက်က ဦးပဉ္ဇင်းလာလို့ အမေကဗီရိုထဲက ဒီဖန်ခွက်ကို ထုတ်ပြီး ရေကပ်တယ်၊ ရေကပ်ပြီး သူ့နေရာကို ပြန်ရောက်အောင် မထားပဲနဲ့၊ ရေအိုးစင်မှားထားလို့ ဖြစ်ရတာ။ ဒီဖန်ခွက်ဟာ ဧည့်သည်များ၊ ဘုန်းကြီးများအတွက်တယ်ဖို...

ဦးဖိုးကျား၏ကိုယ်တွေ့ဝတ္ထုတိုများမှ “ဟေ့ကောင်မ ညည်းကို ဟိုပိုက်ဆံဝါလားကြီးက ရစ်နေပါလားအေ့ ၊ ညည်းတော့ကော်တာပဲ” “အောင်မယ် ဒီတဏှာရူးယစ်ထုပ်ကြီး သေခါနီးကြီးကို ငါကဘာလုပ်ရမှာလဲ၊ ရုပ်ကြီးကလဲဖြစ်နေလိုက်တာ၊ ငှက်ပျောသီးပျော့်ပျော့ကို ခွေးနင်းထားသလိုပဲ၊ ငါကပိုက်ဆံကို ဂရုစိုက်တာမဟုတ်ဘူးအေ့ သိရဲ့လား” “ညည်းကမကြွားပါနဲ့ ပိုက်ဆံဟာပိုက်ဆံအေ့ မှတ်ထား ပိုက်ဆံရဲ့အားကို ညည်းတွေ့တော့မှသိမယ်၊ ညည်းဘယ်နည်းနဲ့မှ ပိုက်ဆံရဲ့အားကို မခံနိုင်ဘူး ၊ကြည့်ပါလား၊ဟိုဈေးနားကမယ်ရှင်ဟာ ဘာဖြစ်သွားသလဲ၊ ကလေး ၅ယောက်အဖေမုဆိုးဖို ရွတ်တွကြီးက ပိုက်ဆံနဲ့ပေါက်ယူသွားတယ် မဟုတ်လား” “ညည်းကငါ့ကိုဒီလောက်အထင်မသေးပါနဲ့အေ၊ မယ်ရှင်ဟာမယ်ရှင် ဒီကမယ်မြစ် က မယ်မြစ်သိရဲ့လား၊ မျက်နှာကိုသေသေချာချာကြည့်ထား”(မိမိမျက်နှာကို လက်ညှိုးနှင့်ထိုး၍ခပ်ကြွားကြွားပြောလေသည်။ * အထက်ပါစကားတို့ကား မိန်းမရွယ်ရွယ် ၂ယောက်ပြောနေကြသောစကားများဖြစ်သည်၊ ၎င်းစကားတို့မှာ လင်ရေး သားရေး ယောက်ျားမိန်းမ ချစ်ကြိုက်ရေးများ ဖြစ်ပုံရသည်။ သို့ရာတွင်ထိုစကားတို့ကို ကျွန်ုပ်ကြားရသောအခါ သူတို့လင်ရေးသားရေး ချစ်ကြိုက်ရေးတို့ကို အပထား၍ ကျွန်ုပ်တွေးတောစရာ တစ်ခုပေါ်လာလေသည်၊ ထိုပေါ်...