ထိုနေ့ နေ့ခင်းသည် တော်တော်ပျင်းဖို့ကောင်းသော မိုးရာသီ နေ့လည်ခင်း ဖြစ်ပါသည်။ ဆယ့်တစ်နာရီလောက်က မိုးက ကြမ်းကြမ်း ရွာသဖြင့် ကျွန်တော် တစ်မှေးလောက် ကွေးလိုက်သည်။ အခု အိပ်ယာက နိုးတော့ လူက လေးလံထိုင်းမှိုင်းနေသည်။ စိက်ကလည်း သွက်သွက်လက်လက် မရှိလှ။ မိုးတိတ်သွားသဖြင့် ပတ်ဝန်းကျင် စိမ်းစိုကာ ကြည့်၍ကောင်းနေသော်လည်း ကျွန်တော့်ခံစားချက်တွင် တစ်ခုခု လိုကာနေသည်။ ဒါနှင့် ဝရန်တာမှာထွက်ကာ ဆေးလိပ်ကလေး ဖွာရင်း လမ်းကို ငေးနေမိသည်။ ထိုစဉ်မှာပင် "ကောင်လှိုင်းချည်မုန့်၊ ထန်းသီးမုန့်၊ မုန့်ဦးနှောက်" ဆိုသော နာမည်များကို ဆွဲဆွဲငင်ငင် အော်ကာ ဖြတ်သွားသော ကောင်မလေးတစ်ယောက်ကို မြင်သည်။ မုန့်ကလေးဝယ်ပြီး ရေနွေးကြမ်းကလေးနှင့် တီးရမလားဟု ကျွန်တော် စဉ်းစားသည်။ သို့သော် ဆုံးဖြတ်ချက်က မကျ။ လူက တွေတွေဝေဝေဖြစ်ကာနေ၏။ ဈေးသည်ကတော့ ကျွန်တော် ချီတုံချတုံဖြစ်နေတာကို သိဟန်မတူ။ သူ့ပုံမှန်ခြေလှမ်းနှင့် ပုံမှန်အသံကို အော်ကာ လျှောက်သွား၏။ ခဏကြာတော့ လေဒီချပ်ပြားက သူ့ဗိုက်ကလေးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အသာပင့်ကာ အိမ်ရှေ့သို့ ရောက်လာ၏။ ကျွန်တော့်လေဒီချပ်ပြားက ကိုယ်ဝန်လေး...
https://t.me/TheBookR