Whisper of Words

လှထုံကိုကြည့်ရတာ ခုတစ်လောမှာ တစ်မျိုးဖြစ်နေသည်ဟု ကျော်ကွန့်ထင်သည်။ သိပ်ရွှင်ရွှင်လန်းလန်းမရှိ။ ခါတိုင်းလို တက်တက်ကြွကြွ သွက်သွက်လက်လက်မဟုတ်ဘဲဖြစ်နေသည်။ တစ်ခါ တစ်ခါ ငိုင်တိုင်တိုင်နဲ့ တစ်နေရာကို ငေးချင် ငေးနေတတ်သည်။ တစ်ခုခုကို တွေးနေသလိုလည်း ထင်ရ၏။     ထိုအခါ ကျော်ကွန့်မှာ အီလည်လည်ကြီးခံစားရသည်။ မောင်ကျော်လှကို ကိုယ်၀န်ရှိခါစတုန်းကလည်း လှထုံ ဒါမျိုးဖြစ်ဖူးသည်။ ခုလည်း ကလေးရှိနေပြီလားမသိ။ မောင်ကျော်လှလေးတောင် လေးတန်းရောက်နေပြီဆိုတော့ ဒီလောက်အချိန်တွေခြားပြီးဖြစ်နိုင်ပါ့မလား။ ပြောလို့မရ။ တချို့ဆို ဆယ့်လေးငါနှစ်ခြားပြီးမှတောင် မွေးတတ်တာပဲ။     ကျော်ကွန့်သည် သမီးလေးတစ်ယောက် ထပ်လိုချင်နေတာတော့အမှန်ပဲဖြစ်၏။ ထို့ကြောင့် လှထုံသာ တကယ်ဟိုဒင်းဖြစ်ရိုးမှန်ရင် ၀မ်းသာရမှာပေါ့။ တစ်ဖက်က ပြန်စဉ်းစားကြည့်တော့လည်း မောင်ကျော်လှတစ်ယောက်ကို ကျွေးမွေးစောင့်ရှောက်ဖို့ တော်တော်ရုန်းနေရတာ။ မုန့်ဖိုး၊ ကျောင်းစရိတ်(စာအုပ် စာရေး ကိရိယာဖိုး စသည် အပါအ၀င်) ကုန်ကျမှုက မနည်းလှ။ မောင်ကျော်လှမှာ ငယ်ငယ်ကတည်းက ချူချာသဖြင့် ဆေးခန်းလည်း မကြာခဏ သွားရသေးသည်။     ကလေးနောက်တစ်ယောက်သာ ထပ်ရလိ...

ဖေ့ ရုံးခန်းထဲမှာ မိန်းမတစ်ယောက် တွေ့ခဲ့တယ်” ဟု သားလတ်က ပြောတော့ သမီးကြီးက ဝတ္ထု အဖတ်ပင် မပျက်ချေ။ သမီးငယ်ကမူ သူ့ ဘိုမရုပ်ကလေးကို အင်္ကျီလှလှ ပြောင်းလဲ ဝတ်ဆင်ပေးရင်း “အဲဒါ ဘာဖြစ်လဲ” ဟု ပြောသည်။ သူတို့၏ ဖခင်သည် စီးပွါးရေးအရ အလွန် အောင်မြင်နေသော ကုမ္ပဏီတစ်ခု၏ ပိုင်ရှင်ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ဖေဖေ့ရုံးခန်းတွင် သွားကြ၊ လာကြ၊ ဝင်ကြ၊ ထွက်ကြနှင့် လူစဲသည်ဟူ၍ မရှိလှ။ ထိုကဲ့သို့သော ရုံးခန်းတွင် မိန်းမ တစ်ယောက်မက တစ်ဒါဇင်ပင် တွေ့ဦးတော့ ဆန်းကျယ်သည့် ကိစ္စ မဟုတ်ပေ။  “အမျိုးသမီး ပုံစံက အပူစား အပြင်းစားဟ သိရဲ့လား”  အသက် တစ်ဆယ့်ငါးနှစ် ရှိပြီဖြစ်သော သားလတ်သည် အမျိုးသမီးကို အတော်လေး စိတ်ဝင်စား တတ်နေပြီ ဖြစ်သည်။ မိန်းမတို့၏ အလှ အမျိုးမျိုး သဘာဝ အမျိုးမျိုး ကိုလည်း ကောင်းစွာ အကဲဖမ်း တတ်နေပြီ ဖြစ်လေသည်။  “နာမည်က ခိုင်နွဲ့ခိုင် တဲ့”  “နာမည်က လှတယ်ဟ၊ လူရော လှလား”  “လှ မလှတော့ မသိဘူး၊ ငါတို့အဖေ ကတော့ သွားကြီးကို ဖြီးလို့”  “ဟဲ့ ... သားလတ် နင်ကလဲ”  သမီးကြီးက လက်ထဲမှ မဂ္ဂဇင်းကို ပိတ်ပြီး သားလတ်ကို လှမ်းဟန့်သည်။  “နင် ဖေဖေ့ကို အဲဒီလို မပြောနဲ့လေ”  သူတို့ ဖေဖေ...