Whisper of Words

အပိုင်း၁ ရာသီမှာ မိုးအနှောင်း ဆောင်းအစသို့ ရောက်ချေပြီ။ ပြာလဲ့လဲ့ကောင်းကင်ပြင်မှာ သာယာလှပနေ၏။ မိုးတွင်းက တမိုးတွင်းလုံး မိုးရေ၊ လေလှိုင်း၊ မုန်တိုင်း၊ ဝဲကတော့တို့နှင့် အသော့ထိုးနေသော ကပ္ပလီပင်လယ်ပြင်မှာ ယခုအခါ ငြိမ်သက်စပြုလာလေပြီ။ နက်ရှိုင်းကျယ်ပြောလှသော သမုဒ္ဒရာထဲမှ တအိအိလိမ့်လာကြသော လူတစ်ရပ်နှစ်ရပ်ခန့် မြင့်မားသည့် အိမ့်လှိုင်းလုံးကြီးများမှာလည်း ယခုအခါ ကပ္ပလီပင်လယ်ပြင်ထဲမှာ မမြင်မတွေ့ရတော့ပေ။ ဆောင်းနတ်မယ်လျသည် မြောက်ဆီက လာစပြုပြီမို့ ပင်လယ်ပြင်မှာ နှင်းမှုန်နှင်းငွေ့တို့ဖြင့် ပြာနှမ်းဖြူလွနေသည်။ သို့သော် ကမ်းရိုးတန်း ကျောက်ဆောင် ကျောက်တန်းများကို အဆက်မပြတ်လာ၍ ရိုက်ခတ်တိုက်ပုတ်နေကြသော လှိုင်းခေါင်းဖြူတို့၏ အသံကား ကမ်းခြေတစ်ဝိုက်မှာ သောသောညံတုန်းပင်တည်း။ ဤရာသီရောက်ပြီဆိုလျှင် ကမ်းရိုးတန်းရှိ ရွာများမှ တံငါရေလုပ်သားကြီးများသည် လုပ်ငန်းခွင်ဝင်ကြရန် စိုင်းပြင်းကြရပြီဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း မိုးတွင်းက ပြောင်သလင်းခါနေသော ပင်လယ်ကမ်းခြေရှိ သဲလွင်တီးခေါင်နှင့် ကျောက်ဆောင် ကျောက်တန်းအကြားမှာ ယခုအခါ တံငါတဲငယ်တို့နှင့် အသက် ဝင်လှုပ်ရှားလာကြပြီ ဖြစ်သည်။ အစီအရီ ရပ်တည်နေကြသော တံငါတဲငယ်များရှေ့ တွင...

အောင်မောင်း သည် ပဲ့ပိုင်းမှ မတ်တတ်ရပ်နေအထားဖြင့် ခတ်တက်နှစ်ချောင်းကို စုံခတ်နေ၏။ လှမေက ဦးမှ တွင်တွင်လှော်လျက်။ မိုးမကုန် တကုန်မို့ ဆောင်းကမဝင်ချင်သေး။ ဤအချိန်တွင် လက်ငယ် သမားများအဖို့ ကွန်ပစ်သူပစ်၊ လူငှားလိုက်သူလိုက်၊ ကဏန်းထောင်သူ ထောင်ဖြင့် မနားရအောင်ရှိနေကြတော့သည်။ ဝေလီဝေလင်းပေမို့ ငှက်ငယ်လေးများအချင်းချင်း ရိုင်းပင်းကူညီ နေကြလေသလား၊ ချစ်တင်းနှောနေကြလေသလား၊ တေးချင်းဖွဲ့၍ နွဲ့နေကြသည်လား မပြောတတ်။ အောင်မောင်းတို့ လှော်ခတ်သွားသည့် ချောင်းနံဘေးရှိသစ်ပင်များပေါ်တွင် ပျော်ရွှင်နေကြသော ငှက်တို့ကမ္ဘာလေးကား ပြေးလွှားဆော့ကစားကာ မော်ကြွားနေကြသည်။ မကြာမီ ချောင်းအဝမှ ပင်လယ်ပြင်ဘက်သို့ ထွက်မိကြတော့သည်။ ရေလုပ်သားတို့သည် ပင်လယ်ကမ်းခြေတွင် နေရထိုင်ရသည်မှာ အဆင်မပြေလှ။ ပင်လယ်ကမ်းခြေတွင် နေရသူများမှာ ရေဒဏ်၊ လေဒဏ်တို့ခံကြရကာ လူနေအိမ်များပင် ပင်လယ်ရေ လေလှိုင်းတို့က ဒုက္ခပေးလေ့ရှိသည်။  ထို့ကြောင့်ပင် အောင်မောင်းတို့လို ရေလုပ်သားများသည် ပင်လယ်ကမ်းခြေမှ တိုးဝှေ့ဝင်ရောက်သွားသည့် ရေလက်တက်ချောင်းကလေးထဲသို့  ရွာဖွဲ့ကာ နေထိုင်ကြခြင်းဖြစ်သည်။ “လှမေရေ၊ ရှေ့နားနည်းနည်းရောက်အောင် လှော်လိုက်ကြဦးဟေ့၊ ဒီနားက ချောင်းဝနဲ...