Whisper of Words

အခန်း(၁၂) ''ဆေးခန်းထဲမှာ မဟုတ်ဘဲ ဆရာ့ကို အပြင်မှာ တွေ့ရတာ နှောင်း သိပ်ပျော်တာပဲ'' နှောင်းသည် ဒူးဆစ်ထိဖုံးသော ဂျင်းစကတ်ဖားဖားကြီးကို ဝတ်ထားသဖြင့် ဆယ်ကျော်သက် မိန်းကလေးတစ်ယောက်၏ နုနယ်လန်းဆန်းမှုမျိုး ရှိနေသည်။ တီရှပ်အဖြူပွပွကြီးကို စကတ်ထဲ ထည့်ဝတ်ထားပြီး ခါးဆီတွင် ပြန်ဖွထား၏။ လက်ပွပွ ဖားဖားကြီးမှာလည်း သေးသွယ်သော ကိုယ်လုံးကလေးနှင့် မတန်တဆ ပွရောင်းနေသောကြောင့် လှပသော အရုပ်ကလေးတစ်ရုပ်နှင့်လည်း တူသေးသည်။ ''နှောင်းပျော်တယ်ဆိုရင် ဆရာ ဝမ်းသာတယ်'' ''တစ်ခါလောက် မေမေနဲ့ လာဦးမှပဲ၊ ကော်ဖီလဲ ကောင်းတယ်နော်... ဆရာ'' စိတ်လွတ်ပျော်ရွှင်စွာ ခြံဝင်းအကျယ်ကြီးကို ဟိုသည်ငေးမောစူးစမ်း နေသည့် နှောင်းသည်တကယ့် ကလေးမကလေးပဲ ဖြစ်နေသည်။ ''ဆရာ့ဇနီးက ချောလားဟင်...ဆရာ'' သူ့ဇနီးအကြောင်း နှောင်း မေးသောကြောင့် သူ အနေမခက်တော့ပါ။ သူ ကရော်ကမယ် ဖြေလိုက်ဖို့ စဉ်းစားပြီးမှ တည်ကြည်စွာ ဖြေလိုက်၏။ ''ကြည့်လို့ကောင်းရုံပါပဲ နှောင်း၊ မချောလှပါဘူး'' သီသည် ဣန္ဒြေရသော မျက်နှာထားတွင် စူးရှနက်မှောင်သော မျက်ဝန်းများ ရှိသည်။ နှစ်ပေါင်းများစွာ ကွဲကွာနေသော်လည်း သီ့မ...

အခန်း(၁၁) တယ်လီဖုန်း မြည်သံသည် တိတ်ဆိတ်နေသော အခန်းထဲတွင် ခပ်ဖျော့ဖျော့ကလေး ပေါ်ထွက်လာခြင်း ဖြစ်သော်လည်း သူ့အတွက်တော့ ချောက်ချားစရာ အသံတစ်ခုဖြစ်၏။ သူ ထိုင်ရာမှ ခုန်ထလိုက်ပြီး တယ်လီဖုန်းရှိရာသို့ ခြေနှစ်လှမ်းဖြင့် ရောက်သွားသည်။ ''ဟုတ်ကဲ့... ကျွန်တော် အောင်စည်ပါ'' ''ဆရာ...'' တိုးတိတ်သော အသံကလေးသည် ခွန်အားပြင်းထန်စွာ သူ့ကို ဆွဲခါလှုပ်ယမ်း ပစ်လိုက်သလို ရှိ၏။ သူ ကြိုတင်ထိန်းချုပ်ထားပြီးသော တည်ငြိမ်မှုဖြင့် နှောင်းကို နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။ ''မင်္ဂလာပါ နှောင်း... နှောင်း နေလို့ကောင်းတယ်နော်'' ''ကောင်းပါတယ် ဆရာ၊ ပုံမှန်အတိုင်းပါပဲ'' ''နှောင်း ဘယ်အချိန် အိမ်ပြန်ရောက်သလဲ'' ''ခုနစ်နာရီ'' ''နှောင်း မေမေ အိပ်ပြီလား'' ''မအိပ်သေးဘူး ဆရာ၊ နှောင်း အနားမှာ မေမေ စာဖတ်နေပါတယ်၊ ဆရာ မေမေ့ကို စကားပြောစရာ ရှိလို့လားဟင်'' ''မရှိပါဘူး နှောင်း'' တစ်ဖက်မှ ရယ်သံနှင့်အတူ ဗလုံးဗထွေး စကားပြောသံသဲ့သဲ့ ကြားရသည်။ သူ အနည်းငယ် ထိန်းချုပ်ထားလျက်က စိတ်တိုသွား၏။ သို့သော် တစ်ဖက်မှ မိန်းကလေ...

အခန်း(၁ဝ) နှောင်းသည် တဖြည်းဖြည်း ပိုပိုလှလာသည်။ နှောင်းပိုပိုလှလာသောအခါ သူ နှောင်းအတွက် ပျော်ရွှင်ကျေနပ်ရသလို စိုးရိမ်စိတ်လည်း နည်းနည်းဝင်မိသည်။ နှောင်း ဘာကြောင့် ဒီလောက်လှ နေရသလဲ။ ရုံးကအပြန် သူ့ဆီ ချက်ချင်းလာရသည် ဖြစ်ရာ တစ်နေ့ခင်းလုံး ပင်ပန်းနွမ်းနယ်မှုဖြင့် နှောင်းမျက်နှာတွင် ခြယ်သထားသော မိတ်ကပ်၊ နှုတ်ခမ်း ဆိုးဆေး ပျက်ပြယ်နေဖို့ ကောင်းသည်။ သို့သော် နှောင်း မျက်နှာသည် ယခုလေးတင် ရေချိုးသနပ်ခါးလိမ်းပြီး ထလာသလို ဝင်းမွတ်ချောမွေ့နေလေသည်။ မိန်းကလေးတိုင်း ရုံးဆင်းချိန်တွင် နောက်တစ်ကြိမ် အလှပြင်ကြကြောင်း သူကြားဖူးထားသော်လည်း နှောင်း၏အလှပြင်မှု ပုံမှန်ဟုတ်ပါ့မလား၊ စိတ်ကျစိတ်ကြွစိတ္တဇရောဂါ ( Manic Depressive Psychosis) ဖြစ်ချင်လို့များလား... စသည်ဖြင့် သူ စိုးရိမ်ပူပန်နေခဲ့၏။ စကားပြော ယခင်ကထက် ပိုသွက်လာသလား။ ပုံမှန်အတိုင်းပဲ ဖြစ်သည်။ နှောင်း၏ အတွေးအလျင်များကို သူ သတိထားဆက်စပ်ကြည့်သည်။ လုံးဝ မချွတ်ယွင်းပါ။ အကြောင်းအရာတစ်ခုမှ တစ်ခုသို့ သက်ဆိုင်မှု မရှိဘဲ ခုန်ကူးခြင်းမျိုး မတွေ့ရပါ။ နဂိုရှိသည့် အရည်အချင်းထက် ပိုပိုသာသာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အထင်ကြီးမှု ရှိလာသလား... သူသတိထား၍ မေးခွန်းများ မေးကြည့်သည်။ မရှ...

အခန်း(၉) ''ဆရာ မရယ်ရဘူးနော်''ဟု ပြောပြီးမှ သူ့ကို ပြခဲ့သော ဗလာစာရွက် နှစ်ရွက်တွဲကလေးကို သူ စိတ်ဝင်စားစွာ ကြည့်နေစဉ် မိန်းကလေး၏ မျက်လုံးများ သူ့ကို စူးစိုက်နေကြောင်း သူသိ၏။ ထို့ကြောင့် ပြုံးချင်သောစိတ်ကို မပြုံးမိအောင် ထိန်းချုပ်ထားရသည်။ နံပါတ်တစ် - မနုဿဗေဒပညာရှင်တစ်ယေက် ဖြစ်ရန်။ ပထဝီဝင်အဓိက မိန်းကလေးတစ်ယောက် အတွက် အဖြစ်နိုင်ဆုံးသော တောင့်တချက်တစ်ခု ဖြစ်သည်။ နံပါတ်နှစ် - အမေရိကန် ရုပ်ရှင်မင်းသား ကီဗင်ကော့စ်နာ ကျင်းပသော ညစာစားပွဲသို့ တက်ရောက်ရန်။ ကြည့်စမ်း... ဘယ်လောက် အပြစ်ကင်းစင်တဲ့ မိန်းကလေးလဲ။ နံပါတ်သုံး - အာဖရိက ဘေးမဲ့တိရစ္ဆာန်ဥယျာဉ်သို့ ခရီးထွက်ရန်။ စွန့်စားမှုကို နှစ်သက်သော စိတ်ဓာတ်ရင်းခံ ရှိပုံရသည်။ နံပါတ်လေး - ဘာသာစကားသုံးမျိုး ကျွမ်းကျင်ရန်။ အင်္ဂလိပ်၊ ပြင်သစ်၊ ဂျာမန်။ နံပါတ် ငါး - လေယာဉ်မောင်း သင်ရန်နှင့် လေ့ကျင့်ရန်။ နှောင်းခင်ဇော်ရယ်...။ အဆင့်က မြင့်လှချည်လားဗျာ။ နံပါတ်ခြောက် - ... ''ဆရာ ရယ်ချင်နေတယ်'' သူ ကမန်းကတန်း စာရွက်မှ မျက်နှာလွှဲလိုက်၏။ သူ့ကို စိုက်ကြည့်နေသော ကလေးမ၏ မျက်ဝန်းများမှာ စွပ်စွဲသော အရိပ်အယောင်ကို မြင်ရသည်။ သူ ဇွတ်မှိတ်၍ ငြင်းဆ...

အခန်း(၈) သူ့ရှေ့တွင် ငြိမ်သက်စွာ ထိုင်နေသော မိန်းကလေးကို သူ နူးညံ့စွာ ပြုံးပြလိုက်၏။ အရင်အခေါက်တွေတုန်းကထက် ဆံပင်ပိုရှည်လာသည်။ မည်းနက်ပျော့ပျောင်းသော ဆံပင်များသည် ပခုံးပေါ် မထိတထိ ဖြစ်နေသည်။ ကျယ်ပြန့်ဖြူဝင်းသော နဖူးပေါ်မှာ ဝဲကျနေသည့် ရှေ့ဆံပင်များက သာမန်ထက် ရှည်လျားနေသည်။ အဝတ်အစားကတော့ အရင်အတိုင်း သေသေသပ်သပ်၊ သို့သော် တောက်ပမှုလည်း မရှိ။ ခပ်ဖျော့ဖျော့ ပန်းနုရောင် ရှပ်လက်ရှည်လက်ပွနှင့် ထဘီက အညိုရင့်ရောင်...။ သူ့မျက်စိထဲတွင် ပန်းရောင်ဖျော့ဖျော့နှင့် အညိုရင့်ရောင် တွဲထားမှုကို ဘယ်လိုမှ ပြေလျောလိုက်ဖက်သည်ဟု မမြင်နိုင်ပါ။ ''တစ်ယောက်တည်းလား ... နှောင်း'' ''ဟုတ်ကဲ့'' စကားသံက တိုးညင်းသည်၊ လေးတွဲ့သည်။ ထိုင်နေပုံက သက်တောင့်သက်သာ မရှိ။ သတိထားနေသလို ခပ်မတ်မတ်။ လက်ချောင်းများ တစ်ခုနှင့်တစ်ခု ဖြန့်ယှက်ချိတ်ဆက်ထားသည်။ မျက်လုံးများ နက်မှောင်ဆဲ တောက်ပဆဲဖြစ်သည်။ မျက်တောင်ကော့များကို တဖျတ်ဖျတ်ခတ်၍ ဆေးခန်း ပတ်ဝန်းကျင်ကို လှည့်ကြည့်စူးစမ်းနေသော မိန်းကလေးသည် လှောင်အိမ်ထဲမှာ ထွက်ပေါက်ရှာနေသော အိမ်မွေး တိရစ္ဆာန်ကလေးနှင့် တူနေသည်။ ''သင်တန်းတွေ ပြီးသွားပြီလား'' ...